Webbengalerij ARABEL – Struikeldraden

Eén van de primitiefste webben is dat van de Zesoogspinnen (Segestriidae). Ze bestaan uit een spinselbuis, bijvoorbeeld tussen boomschors of in een spleet van een muur, waarin de spin zich bevindt, en een tiental ‘struikeldraden’. Die zijn enkele centimeters lang en lopen vanaf de spinselbuis stervormig naar buiten. Oppervlakkig gezien lijkt het alsof ze tegen het substraat (bijvoorbeeld een muur) plakken. Bij voldoende vergroting zie je echter dat ze gespannen zijn tussen piepkleine verhoogde spinselstructuurtjes. Hierdoor kunnen ze perfect de trillingen doorgeven die veroorzaakt worden door een insect dat over de draden loopt. Die trillingen zou de draad niet kunnen doorgeven wanneer hij tegen de muur zou zijn geplakt. Struikeldraden zijn niet klevend, maar hebben enkel de functie te signaleren dat er een prooi in de buurt van de spinselbuis zit. Door de beweging van de verschillende draden te interpreteren, kan de spin razendsnel inschatten waar de prooi zich bevindt. Ze schiet dan bliksemsnel uit haar spinselbuis en grijpt trefzeker de prooi met haar krachtige gifkaken. Omdat het hier ook om een gevaarlijk insect, zoals een wesp, kan gaan, neemt de Zesoogspin twee voorzorgsmaatregelen. Ten eerste grijpt ze de prooi ergens voor aan het lichaam vast en ten tweede trekt de spin haar prooi direct mee in de smalle spinselbuis. Op die manier heeft de wesp niet de bewegingsruimte om zijn angel in de richting van de spin te draaien.