Webbengalerij ARABEL – Kaardewebben

Kaardewebben zijn meestal slordig uitziende webben die bestaan uit kriskras lopende draden. Bij de Nachtkaardespinnen (Amaurobiidae) worden ze vaak tegen een oppervlak zoals een muur gesponnen. Bij de meeste soorten kaardertjes (Dictynidae) worden ze in takjes geweven of op een blad gesponnen. Vergis je echter niet: die slordige bouwsels behoren tot de efficiëntste webben die er bestaan. Kaardende spinnen hebben op hun achterste poten een soort ‘kammetjes’ die bestaan uit stijve haartjes. Hiermee kammen of ‘kaarden’ ze gesponnen draden zo dat die wollig worden (zie foto). De gekaarde draden zijn voor de mens zichtbaar doordat ze het web een blauwachtige schijn geven. Deze draden zijn op zich niet kleverig, maar een insect komt er met al zijn stekels en klauwtjes al snel hopeloos in vast te zitten. In de kaardewebben van onze grotere (en algemene) kaardespinnen zoals de Muurkaardespin (Amaurobius similis) en de Grote kaardespin (Amaurobius ferox) lopen zelfs de grootste en sterkste insecten vast. Ook de veel kleinere kaardertjes zoals het Groen kaardertje (Nigma walckenaeri) en het Heidekaardertje (Dictyna arundinacea) kunnen hierdoor prooien vangen die vele malen groter en sterker zijn dan zijzelf. Wanneer de prooi namelijk vastzit, bijt de kaardespin meestal in een poot van de prooi en injecteert ze haar gif. Door in zo’n uitsteeksel van het insect te bijten, blijft ze veilig uit de buurt van mogelijke wapens. Zo kunnen gevaarlijke insecten zoals bijen en wespen hun angel niet gebruiken om de spin te steken. Andere insecten hebben dan weer sterke kaken waarmee ze kunnen bijten, maar ook daarvan blijven de kaardespinnen buiten het bereik.Kaardewebben kunnen heel uiteenlopende vormen hebben. Zo zijn er zelfs kaardespinnen die een wielweb weven, namelijk de wielwebkaardespinnen (zie onder andere Uloburus plumipes).